معاونت پرکار اما کم مایه!
ابوالفضل خسروجردی - معاونت فرهنگی دانشگاه،در روز سه شنبه 8/2/94 ،جناب آقای علی اکبر رائفی پور را جهت ارائه بحثی موسوم به جاهلیت مدرن ،به دانشگاه دعوت کرد.شخصا در این مجلس حاضر شدم و شاهد بودم که دانشجویان بسیار چشمگیر در جلسه شرکت کردند ،به طوری که در کمتر از 20 دقیقه بعد از وقت مقرر،جمعیت جلوی درهای خروجی ایستاده بودند!.اشاره می کنم که قبل از شروع سخنرانی میهمان،گروه موسیقی سنتی به مناسبت میلاد حضرت امیر (ع) چند دقیقه ای تمام ،قطعه ای اجرا کرد و سپس سخنرانی شروع شد.جلسه بسیار شلوغ بود و حال و هوای این جلسه مرا به یاد جلسات پر حرارت جشن های گوناگون انداخت ،که البته حضور میهمان خاص این اقتضائات را دارد.
مایلم این جلسه را دستمایه ای قرار داده ،جمع بندی مختصری از روند حرکت معاونت مذکور در سال گذشته داشته باشم.
اولا آنچه ما در سال گذشته مشاهده کردیم ،معاونتی فعال در حوزه برگزاری برنامه های فرهنگی بود که دامنه ی فعالیت ها ،از پخش چند فیلم و ویژه برنامه ی جشن ها گرفته ،تا دعوت از اساتید و برگزاری مراسمات گوناگون گسترده بود.این به معنای سطح کمیت مناسب در برگزاری برنامه های تحت این معاونت است و لذا از این منظر تلاش خوبی صورت گرفته است و در خور تشکر.
ثانیا کیفیت برگزاری برنامه ها چیزی ست که باید حتما مدنظر قرار داده شود.به نظر می رسد که معاونت مذکور علاقه شدیدی به حضور گسترده دانشجویان - در برنامه های برگزار شده و به خصوص برنامه های تالاری - دارد و از این نقطه نظر ،به برنامه هایی که خوشایند دانشجویان است علاقه بیشتری نشان می دهد و از طرفی شاهد هستیم که این علاقه ، جهت و موضوعات برنامه های معاونت فرهنگی را تحت تاثیر قرار داده به طوری که برنامه های ایشان بیشتر به سمت تامین بُعد هیجانی و حسی دانشجو گرایش دارد و آن چنان که باید و شاید به مسائل مهمی که دانشجو محتاج فهم آن هاست نمی پردازد .مثلا برنامه آقای رائفی پور یک نمونه است که شرحش گذشت.نمونه دیگر برنامه های روز دانشجوست که آنچه به یاد دارم برگزاری کلاس های هنری برای خانم ها و راه اندازی سامانه بازی فوتبال PES برای آقایان بود .یا به عنوان مثالی دیگر انواع جشن هایی که ترتیب می دهد و مواردی که با مراجعه به امورفرهنگی می توانید لیست آن ها را دریافت کنید.
اکنون ،اگر انسان را دارای دو بعد (عقلانی) rationalو (احساسی و هیجانی) irrational بدانیم ،معاونت ما به بُعد irrational نه تنها علاقه دارد ، بلکه به آن دامن می زند !یعنی کمک می کند که دانشجو هر چه بیشتر هیجانی - و نه خِرَدمحورانه - رشد کند .اکنون سوال مهم از معاونت فرهنگی این است که آیا در قبال بعد عقلانی به اندازه بعد هیجانی مسئول نیست؟واضح است که پس از اتمام دوران دانشجویی ،راه گشای زندگی شخص ،خِرَد اوست که شرح دادم چگونه مورد غفلت قرار گرفته است. به هر حال این غفلت ،خطری است دامنگیر تمام دستگاه های فرهنگی دانشگاه که البته اینجا سر و کار ما با معاونت فرهنگی است.
و اما ،راه برون رفت از این اوضاع نیز خیلی غریب نیست.کافیست است مسئولین فرهنگی از کسوت «مسئول» و «رئیس» و «دکتر» بیرون بیایند و به دانشجویان نزدیک تر شوند ،با دانشجویان از نزدیک صحبت کنند،جلسات گردهم آیی واقعی و موثر – نه صرفا تبلیغاتی – با دانشجویان داشته باشند و مواردی دیگر که مجال تذکر نیست .مسئولین –در اینجا مشخصا معاونت فرهنگی - باید یک بازنگری جدی در حوزه مسئولیت و همچنین روش انجام وظایف خود انجام دهند و مطمئن باشند که خدای تعالی ان شاءالله کمک خواهد کرد.
