امنیتی که به خطر افتاده است

 
امنیتی که به خطر افتاده است
وقتی درجایی صحبت از اقتدار مطرح شود اولین چیزی که  ذهن ها را متوجه خود میکند اقتدار نظامی آن هم از نوع موشکی آن است و وقتی مسئله امنیت به میان بیاید همه فکرها متوجه حفظ استقلال و تمامیت ارضی و جلوگیری از نفوذ دشمن خارجی و از این دست کلمات میشود، در صورتی که  مطالعه تاریخ سیاسی معاصر جهان و مناسبت های موجود در اقتصاد جهانی گویای این است که خطراتی که امنیت کشورها  را تهدید می کند نه فقط خطراتی چون برخوردهای بین المللی و تجاوز بوسیله یک قدرت خارجی، بلکه بی ثباتیهای اقتصادی و اجتماعی بخصوص پدیده ناامنی غذایی است لذا ناامنی غذایی تهدیدی بالفعل یا بالقوه برای کشورهای کمتر توسعه یافته است. یکی از شاخص‌های مهم سنجش امنیت غذایی در سطح کلان ضریب خودکفایی محصولات غذایی یا به عبارتی دیگر درجه تأمین نیازهای غذایی اساسی کشور  از منابع تولید داخلی میباشد و کشورهایی که  دارای قدرت بین المللی هستند  در تامین کالاهای اساسی  از ضریب خود کفایی بالایی برخوردار اند .با نگاهی به ضریب خود کفایی در کشورهای 1+5مشخص میشود که این کشورها توجه زیادی به خود کفایی به عنوان یکی از پایه های اقتدار ملی خود دارند.
 
 
 

کشاورزی یک پایه اقتدار و قدرت کشور است و تقویت این پایه و دستیابی به امنیت غذایی مستلزم توجه هر چه بیشتر به این بخش میباشد ،این بخش عرضه کننده گندم به عنوان استراتژیک‌ترین ماده غذایی برای کشور ماست ولی آمارها نشان میدهد که همواره گندم در صدر جدول واردات کشور قرار داشته است درحالی مهمترین غذاهای مورد نیاز کشور در ایران جزو 10 قلم کالای اساسی وارداتی هستند  که تمام دنیا حتی در تلاش برای تولید چندین برابر نیازشان هستند از جمله آمریکا که بیش از 11 برابر نیاز کشورش گندم تولید می کند. مقایسه آمار واردات کالاهای اساسی کشور با کشوری مثل آمریکا نشان میدهد که ما وابستگی زیادی در تامین این کالا ها به خارج مرزها داشته  و واردات غذا در کشور ما بسیار بالاست
 


در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی خودکفایی در محصولات اساسی مطالبه امام راحل و رهبر معظم انقلاب بوده است. در تعریف هم ایشان خودکفایی را اینگونه بیان می کنند که هر گاه دولت های خارجی نخواستند محصولشان را به ایران صادر کنند، بتوانیم نیاز داخلی را با تولید داخل تأمین کنیم ولی با وجود این همه تاکید و همچنین اهمیتی که امنیت غذایی در اقتدار و امنیت ملی کشور دارد افرادی در کشور هستند که تعاملات اقتصادی فعال در عرصه بین الملل را جایگزین مناسبی برای تولید داخلی می دانند در صورتی که به اذعان خود غربی ها وابسته کردن کشورهای کمتر توسعه یافته همواره سیاست آنها برای سلطه گری بوده است  برای  نمونه «رمزی کلارک»دادستان کل اسبق آمریکا در مصاحبه ای با مجله «سان»اشاره میکند« سیاست خارجی ما این بود که مانع خود کفایی و استقلال دولت ها ومردم در زمینه مواد غذایی شویم .ایران نمونه خوبی در این مورد بود .نظام کشاورزی که غذای چند هزاره ایران را تامین کرده بود ،رو به نابودی گذاشت و نتیجه اعمال سیاست های ما این شد که ایران مواد غذایی خود را وارد کرد.البته ایران تنها کشور خاورمیانه نیست که وابسته به مواد غذایی است.امروز 22کشور عربی بیش از نیمی از مواد غذایی مورد احتیاج خود را وارد میکنند»   وابسته نگه داشتن کشورها در زمینه مواد غذایی برای ابرقدرت ها آنقدر مهم است که در ابتدای توافق نامه هسته ای ژنو هم به نوعی مورد تاکید قرار گرفته است که کانالی برای واردات مواد غذایی به کشور از طریق در آمدهای ایران باز می شود.
البته توطئه های خارجی تنها عامل این وابستگی نبوده بلکه بی تدبیری برخی مسولین باعث شده که از 28درصد واردات مواد غذایی 25 درصد آن مربوط به کالاهای اساسی است که یک خطای استراتژیک محسوب میشود و این در حالی است که برخی در پی آن هستند که کشاورزی را عامل کم آبی در کشور نشان دهند و با همین تحلیل تولید غذا در داخل را به صرفه ندانسته و راحتترین راه را واردات بداننددر صورتی که میزان قابل توجهی  از آب  کشور به دلیل نبود سرمایه گذاری در این بخش تلف میشود . به عنوان مثال از  8 میلیون هکتار زمین آبی فقط1.2 میلیون هکتار تحت کشت آبیاری تحت فشار است.ما باید بدانیم که امنیت غذایی همچنان چالشی  است بزرگ  پیش رویمان و اگر چاره ای برای قطع وابستگی اندیشیده نشود فردا روزی دیگر خود کرده را تدبیری نخواهد بود.