چشمان خواب آلود صدا و سیما

 

چشمان خواب آلود صدا و سیما

پیش مطلب شماره 36

تعداد کلمات: 324

نویسنده: واحد خواهران

خسته از گشتن در سایت‌هایی که همه آنها در یک وجه یعنی اخبار مربوط به مذاکرات هسته‌ای مشترک بودند به سراغ تلویزیون رفتم. کانال یک، کانال دو، ...هرچه جلوتر می‌رفتم از پیدا کردن برنامه‌ای برای تماشا کردن نا امیدتر می‌شدم. سراغ شبکه‌های جدیدالتاسیس رفتم. مستند، سلامت، شما و ... هیچ کدام حتی ارزش این را نداشت که لحظه‌ای بیشتر روی آنها توقف کنی. انگشتم همچنان در پی یافتن برنامه‌ای مناسب روی دکمه‌های کنترل بالا و پایین می رفت؛ ورزش، نسیم و سر انجام پرس تی وی. انگشتم از حرکت باز ایستاد؛ تصویری که از قاب سیاه تلویزیون می‌دیدم درست بود. بنیامین نتانیاهو در کنگره آمریکا. صدای تلویزیون را زیاد کردم. چیز زیادی متوجه نمی شدم ولی متوجه این می‌شدم که صحبت‌های نتانیاهو پیرامون چیست، درباره‌ی کشور من حرف می‌زد. مثل همیشه ایران در سخنان او تهدیدی برای صلح اسراییل و جهان بود. نمایندگان کنگره هم او را تشویق می کردند، تشویق‌هایی پی در پی و بی امان. چون نمی‌توانستم تمام سخنان او را متوجه شوم کنجکاوی‌ام بیشتر شد. تنها امیدم شبکه‌ی خبر بود تا شاید این سخنرانی را به صورت زنده پخش کند امیدی که نا امید شد.

مجبور شدم صبر کنم تا سخنان او روی سایت‌های خبری بیاید. عجیب است! سخنانی که در آن نتانیاهو صد و هفت بار کلمه ایران را به کار برد از شبکه‌های فارسی زبان داخلی پخش نشد. سخنانی ستیزه جویانه که عمق ترس او از قدرت ایران را می‌رساند. از قدرتی که اینک برای کشور غصبی‌اش تهدیدی بزرگ به حساب می‌آید. سخنانی که نشان از اقتدار و تاثیرگذاری ایران در خاورمیانه داشت.

حالا من نگران بودم. اما نه نگران حرف‌های تکراری نتانیاهو، بلکه نگران صدا و سیمای بی مصرف خودمان؛ صدا و سیمایی که حتی از نشان دادن عداوت دشمنان ملتش هم جا مانده است. صدا و سیمایی که مدت‌هاست که خواب است و اینگونه است که دشمنان ما عنان افکار مردم ما را در دست می‌گیرند و از ضعف‌های صدا و سیمای ما نهایت استفاده را می‌کنند.